1 Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów.
2 Zapytał ich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę? A oni do niego: Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty.
3 Jaki więc chrzest przyjęliście? - zapytał. A oni odpowiedzieli: Chrzest Janowy.
4 Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa - powiedział Paweł.
5 Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa.
6 A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.
7 Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn.
8 Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.
9 Gdy jednak niektórzy upierali się w niewierze, bluźniąc wobec ludu przeciw drodze, odłączył się od nich i oddzielił uczniów, i rozprawiał codziennie w szkole Tyrannosa.
10 Trwało to dwa lata, tak że wszyscy mieszkańcy Azji, Żydzi i Grecy, usłyszeli słowo Pańskie.
11 Bóg czynił też niezwykłe cuda przez ręce Pawła,
12 tak że nawet chusty i przepaski z jego ciała kładziono na chorych, a choroby ustępowały z nich i wychodziły złe duchy.
13 Ale i niektórzy wędrowni egzorcyści żydowscy próbowali wzywać imienia Pana Jezusa nad opętanymi przez złego ducha. Zaklinam was przez Pana Jezusa, którego głosi Paweł - mówili.
14 Czyniło to siedmiu synów niejakiego Skewasa, arcykapłana żydowskiego.
15 Zły duch odpowiedział im: Znam Jezusa i wiem o Pawle, a wy coście za jedni?
16 I rzucił się na nich człowiek, w którym był zły duch, powalił wszystkich i pobił tak, że nadzy i poranieni uciekli z owego domu.
17 Dowiedzieli się o tym wszyscy Żydzi i Grecy, mieszkający w Efezie, i strach padł na wszystkich, i wysławiano imię Pana Jezusa.
18 Przychodziło też wielu wierzących, wyznając i ujawniając swoje uczynki.
19 I wielu też z tych, co uprawiali magię, poznosiło księgi i paliło je wobec wszystkich. Wartość ich obliczono na pięćdziesiąt tysięcy denarów w srebrze.
20 Tak potężnie rosło i umacniało się słowo Pańskie.
21 Po tych wydarzeniach postanowił Paweł udać się do Jerozolimy przez Macedonię i Achaję. - Potem, gdy się tam dostanę, muszę i Rzym zobaczyć - mówił.
22 Wysłał więc do Macedonii dwóch swoich pomocników, Tymoteusza i Erasta, a sam pozostał przez jakiś czas w Azji.
23 W tym właśnie czasie powstał niemały rozruch z powodu drogi /Pana/.
24 Pewien złotnik, imieniem Demetriusz, dawał niemały zarobek rzemieślnikom przy wyrobie srebrnych świątyniek Artemidy.
25 Zebrał ich razem z innymi pracownikami tego rzemiosła i powiedział: Mężowie, wiecie, że nasz dobrobyt płynie z tego rzemiosła.
26 Widzicie też i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale prawie w całej Azji ten Paweł przekonał i uwiódł wielką liczbę ludzi gadaniem, że ci, którzy są ręką uczynieni, nie są bogami.
27 Grozi niebezpieczeństwo, że nie tylko rzemiosło nasze upadnie, ale i świątynia wielkiej bogini Artemidy będzie za nic miana, a ona sama, której cześć oddaje cała Azja i świat cały, zostanie odarta z majestatu.
28 Gdy to usłyszeli, ogarnął ich gniew i zaczęli krzyczeć: Wielka Artemida Efeska!
29 Zamieszanie objęło całe miasto. Porwawszy Gajusa i Arystarcha, Macedończyków, towarzyszy Pawła, ruszono gromadnie do teatru.
30 Gdy zaś Paweł chciał wmieszać się w tłum, uczniowie mu nie pozwolili.
31 Również niektórzy z azjarchów, którzy mu byli życzliwi, posłali do niego z prośbą, by nie udawał się do teatru.
32 Każdy krzyczał co innego, bo zebranie było burzliwe, wielu nie wiedziało nawet, po co się zebrali.
33 Z tłumu wypchnięto Aleksandra, bo go wysuwali Żydzi. Aleksander, dawszy znak ręką, chciał się usprawiedliwić przed tłumem.
34 Gdy jednak poznali, że jest Żydem, ze wszystkich /ust/ podniósł się jeden krzyk i prawie przez dwie godziny krzyczeli: Wielka Artemida Efeska!
35 Wreszcie sekretarz uspokoił tłum i powiedział: Efezjanie, czyż istnieje człowiek, który by nie wiedział, że miasto Efez oddaje cześć wielkiej Artemidzie i posągowi, który spadł z nieba?
36 Temu nie można zaprzeczyć. Dlatego winniście zachować spokój i nic nie czynić pochopnie.
37 Przywiedliście bowiem tych ludzi, którzy nie są ani świętokradcami, ani też nie bluźnią naszej bogini.
38 A jeżeli Demetriusz i jego rzemieślnicy mają sprawy przeciw komuś, to na rynku odbywają się sądy, są też prokonsulowie, niechże jedni drugich oskarżają.
39 A jeżeli czegoś więcej żądacie, rozstrzygnie się na prawnie zwołanym zebraniu.
40 Grozi nam bowiem oskarżenie o dzisiejsze rozruchy, gdyż nie ma żadnego powodu, którym moglibyśmy wytłumaczyć to zbiegowisko. Po tych słowach rozwiązał zebranie.
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 19:
Rozdział 19 Aktów Apostołów opisuje przybycie Pawła do Efezu, w którym znajduje grupę uczniów, którzy nie słyszeli o Duchu Świętym. Paweł głosi ewangelię w synagodze i szkole Tyranta, gdzie Bóg dokonuje wielu cudów i uzdrowienia z rąk Pawła. Istnieje również konflikt z dziećmi Cevy, które próbują wydalić demony na imię Jezusa bez posiadania autorytetu. Następnie miasto wstrząśnięte przez zamieszki spowodowane przez złota, który czuje się zagrożony głoszeniem Pawła. Wersety związane z tematami rozdziału to:
Mateusza 10:8: „Cleruj chorych, wskrzeszaj martwych, oczyszczanie trędtwa, wydalenie demonów; za darmo otrzymałeś, za darmo”. Werset ten odnosi się do występu Pawła w Efezie, w którym Bóg dokonuje wielu cudów i uzdrowienia z rąk Pawła, pokazując moc Boga i autorytet.
Mark 9:38: „A John odpowiedział mu, mówiąc: Mistrzyni, widzieliśmy tego, który, na twoim imieniu, wydalił demony, które nie podążają za nami; i zabraniamy, ponieważ nie podążał za nami”. Werset ten odnosi się do konfliktu między Pawłem a dziećmi Cevy, które próbują wydalić demony o imieniu Jezusa bez upoważnienia. Paweł pokazuje, że tylko ci, którzy wierzą w Jezusa i mają władzę przez Niego, mogą wykonać taką pracę.
Jana 16:33: „Powiedziałem wam to, że możesz mieć pokój; na świecie będziesz miał dolegliwości, ale zwykle miały dobrą odwagę; pokonałem świat”. Werset ten odnosi się do zgiełku w Efezie spowodowanym przez złotego groźnego, który groził głoszeniem Pawła. Prześladowania i sprzeciw są rzeczywistością dla tych, którzy podążają za Jezusem, ale gwarantowane są nam pokój Chrystusa i dobra odwaga, ponieważ już pokonał świat.
2 Tymoteusza 1:7: „Bo Bóg nie dał nam ducha strachu, ale fortecy, miłości i umiaru”. Werset ten dotyczy głoszenia Pawła w Efezie, gdzie wielu było przerażonych ukrytymi praktykami i czarami. Paweł ogłasza prawdę, że w Jezusie mamy fortecę, miłość i umiar pochodzą od Ducha Świętego.
1 Koryntian 14:33: „Bo Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju, jak we wszystkich kościołach świętych”. Werset ten odnosi się do konfliktu w Efezie spowodowanym przez złotnika, co doprowadziło miasto do wielkiego zamieszania. Bóg jest Bogiem pokoju, a przesłanie Chrystusa przynosi pokój i pojednanie tym, którzy wierzą.
Kapitel: