1 Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana
2 i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł.
3 Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba.
4 A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?
5 Kto jesteś, Panie? - powiedział. A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.
6 Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić.
7 Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo.
8 Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce.
9 Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił.
10 W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Ananiaszu! - przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: Jestem, Panie!
11 A Pan do niego: Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli.
12 /I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał/.
13 Panie - odpowiedział Ananiasz - słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie.
14 I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia.
15 Idź - odpowiedział mu Pan - bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela.
16 I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia.
17 Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym.
18 Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony.
19 A gdy go nakarmiono, odzyskał siły.
20 Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.
21 Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: Czy to nie ten sam, który w Jerozolimie prześladował wyznawców tego imienia i po to tu przybył, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana?
22 A Szaweł występował coraz odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesjaszem, i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku.
23 Po upływie dłuższego czasu Żydzi postanowili go zgładzić.
24 Szaweł dowiedział się o ich zamiarach. A strzegli bram we dnie i w nocy, aby go zgładzić.
25 Uczniowie więc spuścili go nocą w koszu na sznurze przez mur i wyprawili.
26 Kiedy przybył do Jerozolimy, próbował przyłączyć się do uczniów, lecz wszyscy bali się go, nie wierząc, że jest uczniem.
27 Dopiero Barnaba przygarnął go i zaprowadził do Apostołów, i opowiedział im, jak w drodze /Szaweł/ ujrzał Pana, który przemówił do niego, i z jaką siłą przekonania przemawiał w Damaszku w imię Jezusa.
28 Dzięki temu przebywał z nimi w Jerozolimie.
29 Przemawiał też i rozprawiał z hellenistami, którzy usiłowali go zgładzić.
30 Bracia jednak dowiedzieli się o tym, odprowadzili go do Cezarei i wysłali do Tarsu.
31 A Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i napełniał się pociechą Ducha Świętego.
32 Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie.
33 Znalazł tam pewnego człowieka imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku.
34 Eneaszu - powiedział do niego Piotr - Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko! I natychmiast wstał.
35 Widzieli go wszyscy mieszkańcy Liddy i Saronu i nawrócili się do Pana.
36 Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny.
37 Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze.
38 Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: Przyjdź do nas bez zwłoki.
39 Piotr poszedł z nimi, a gdy przyszedł, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia.
40 Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do ciała i rzekł: Tabito, wstań! A ona otwarła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła.
41 Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy i ujrzeli ją żywą.
42 Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie i wielu uwierzyło w Pana.
43 /Piotr/ zaś jeszcze przez dłuższy czas przebywał w Jafie u niejakiego Szymona, garbarza.
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 9:
W Acts of Apostles 9 konwersja Saul de Tarsa jest opowiadana, która stałaby się apostołem Pawła. W tym rozdziale jest opisywany jako Saul, który był znany z prześladowania chrześcijan, spotkał się z Jezusem w drodze do Damaszku i stamtąd zaczął głosić Ewangelii. Wersety związane z tematami omówionymi w Dziejach 9 to:
Rzymian 8:28: „I wiemy, że wszystkie rzeczy współpracują dla dobra tych, którzy kochają Boga, tych, którzy są powołani zgodnie z ich celem”. Werset ten można powiązać z nawróceniem Saula, który był prześladowcą chrześcijan, ale stał się wielkim apostołem i propagatorem przesłania Jezusa.
Efezjan 2:8-9: „Bo łaskę jesteście zbawieni, przez wiarę; i to nie pochodzi od was, jest to dar Boga; nie z dzieł, aby nikt nie mógł wyleczyć”. Konwersja Saula jest wyraźnym przykładem łaski Bożej, która go wybrała i przekształciła go, niezależnie od jego własnych dzieł.
Galacjan 2:20: „Jestem już ukrzyżowany z Chrystusem; i żyję, już nie ja, ale Chrystus żyje we mnie; i życie, w którym teraz żyję w ciele, żyję przez wiarę w Syna Bożego, który Kochał mnie i jeśli mi podał. ” Werset ten może być związany z transformacją, która miała miejsce w życiu Saula, która pozostawiła jego poprzednie życie i zaczął żyć przez wiarę w Jezusie.
Filipian 3:7-8: „Ale co było dla mnie zyskiem, zastanawiałem się nad stratą z powodu Chrystusa. Tak, w rzeczywistości uważam wszystko za stratę, ze względu na wzniosłość wiedzy Chrystusa Jezusa, My Panie; Miłość, o której straciłem wszystko i uważam je za odmawiając, aby wygrać Chrystusa. ” Historia Saula wyraźnie pokazuje, jak porzucił swoją uprzywilejowaną pozycję w społeczeństwie żydowskim i uważał wszystko za stratę z powodu Chrystusa.
Kolosan 1:24: „Teraz raduję się w środku moich cierpień za was i wypełniam w moim ciele, co pozostaje z powodu dolegliwości Chrystusa z powodu Jego ciała, które jest Kościołem”. Paweł był apostołem, który bardzo cierpiał w swoim życiu, ale nigdy nie udało się radować w Panu i poświęcić się rozprzestrzenianiu się Ewangelii.
Kapitel: